مشاوره گرفتن از متخصصین برای آگاهی در اموری که به آنها اطلاع یا اشرافی نداریم امری پسندیده است که توسط هر شهروندی که به اصل “پیشگیری بهتر از درمان” اعتقاد و ایمان دارد توصیه می شود. بسیاری از مشکلات و دردسرهایی که اشخاص با آن مواجه می شوند به این دلیل است که در مواجه با یک موضوع تخصصی مثلاً در مسائل حقوقی، از نظرات افراد آگاه به عنوان “مشاور” بهره نگرفته اند. همۀ ما شنیده ایم دردِ دل افرادی که ابراز پشیمانی کردند از اینکه چرا در مواجه ی با دعوا یا مسأله و سوال حقوقی بی تفاوت از کنار آن گذشتند و به دنبال پاسخی برای آن نرفتند و  بسیار شاهدکسانی بودیم که علی رغم اینکه محق بودند ولی با بی توجهی یا کم توجهی به حق خود و نگرفتن مشاوره برای انجام اقدامات درست و به موقع، هیچ وقت به حق پایمال شده ی خود نرسیدند.

“مشاور حقوقی” حقوقدانی است که در مسایل حقوقی علم، تخصص، تجربه و آگاهی دارد و ما برای گرفتن مشورت و راهنمایی جهت مواجه نشدن یا حل کردن مشکلات  و مسائل حقوقی که در برخی موارد با سختی و هزینه های زیاد قابل جبران است نزد او می رویم. مشاور حقوقی می  تواند دارای پروانه وکالت یا فاقد پروانه وکالت باشد. اگر شخصی که به او به عنوان مشاور حقوقی مراجعه می کنیم وکیل باشد و پروانه وکالت اخذ نموده باشد،  قطعاً اشراف و آگاهی بیشتری از مقررات و قوانین و رویه ی دادگاه ها دارد و بهتر می تواند به ما مشاوره دهد. وقتی نزد وکیل برای مشاوره گرفتن می رویم ، لازم است جهت مشاوره ی خوب و جامع،  همه ی مدارک مرتبط با موضوعی که می خواهیم مشورت بگیریم را همراه داشته باشیم و به هر اتفاقی که رخ داده و هر نوشته و سندی که تنظیم نمودیم در جلسه ی مشاوره اشاره و تاکید کنیم. به عبارت دیگر همه ی رخدادها را بگوییم نه آنچه را که فکر می کنیم مهم است، چه بسا نگفتن مواردی که از نظر ما بی اهمیت است موجب می شود وکیل نتواند مشاوره ی  درستی به ما دهد و ما از جلسه ی مشاوره نتیجه ی خوبی نگیریم .